میم مثل متوسط: معرفی فیلم ز مثل زکریا

فیلم ز مثل زکریا (Z For Zachariah) ساخته کریگ زوبل (Craig Zobel) که در سال 2015 به نمایش درآمده است داستان زنی به نام آن (با بازی مارگوت رابی) را روایت می کند که پس از یک رویداد آخر الزمانی که به انفجارهای اتمی مربوط است در مزرعه پدری خود به تنهایی زندگی می کند. مزرعه او به دلیل وجود موانع طبیعی از اشعه های رادیو اکتیو مصون مانده و او مجبور است برای امرار معاش تمام کارهای روزمره خود را به تنهایی انجام دهد. در این میان پای دو مرد به نام های جان لومیس (با بازی چیوتل اجیوفر) و کالب (با بازی کریس پاین) به زندگی او باز می شود که زندگی او را دگرگون می کنند. برای بررسی این فیلم با ویندوزسنتر همراه باشید.

داستان و نمادها

داستان ز مثل زکریا به گونه ای روایت هابیل و قابیل را روایت می کند که به خاطر عشقی مشترک درگیر می شوند و حسادت قابیل به هابیل در نهایت به برادر کشی می انجامد. اشاره به این داستان در جای جای فیلم دیده می شود (به عنوان مثال هنگامی که جان لومیس در حال ورق زدن کتاب های آن است به کتاب آدم و حوا بر می خورد). فیلم اگرچه در آخرالزمان اتفاق می افتد اما در حقیقت داستان زایش دوباره انسان و تمدن اوست. انسان هایی که با استفاده از الوارهای ساختمان کلیسا (وسیله ای الهی که خداوند در اختیارشان قرار داده است) به ساخت یک ژنراتور برق (نماد تمدن انسان) می پردازند. به جرات می توان گفت ز مثل زکریا اگرچه ظاهری مدرن دارد، اما یک داستان مذهبی بر پایه آموزه ها و روایت های دینی است.

نقاط قوت

نقطه قوت اصلی فیلم بازی ها آن است. مارگوت رابی که قبلا در فیلم گرگ وال استریت ایفای نقش موفقی داشته در این فیلم نیز به خوبی از عهده کار خود بر می آید. در کنار او چیوتل اجیوفر نیز که نقش اصلی را در فیلم 12 سال بردگی بر عهده داشت بازی بسیار خوبی را از خود به نمایش می گذارد. حتی بازی کریس پاین نیز قابل قبول و بالاتر از حد متوسط است. نقطه قوت دیگر فیلم استفاده مناسب از نمادهاست. کارگردان به خوبی از طبیعت و محیط در خلق نمادهای مورد نظر خود بهره می برد. محیط داستان شباهت زیادی به فیلم استاکر ساخته آندری تارکوفسکی دارد. کارگردان حتی در یکی از سانکس های پایانی به این شاهکار تارکوفسکی ادای احترام می کند. سکانسی که آن پشت میز ناهار خوری نشسته و با استفاده از کتاب خود لیوان روی میز را به حرکت درآورده و به زمین می اندازد. سکانسی که مشابه آن را در فیلم استاکر شاهد بوده ایم.

نقاط ضعف

صحنه پردازی، کارگردانی و روایت داستان دارای ضعف های فاحشی است. شخصیت های داستان (بخصوص آن) لباس هایی به غایت تمیز و اتو کشیده بر تن دارند و در محیط خانه هیچ اثری از گرد و خاک و خرابی نیست. همه چیز مرتب و تمیز در جای خود قرار گرفته است. تمام این ها با توجه به این واقعیت که دنیا توسط فاجعه ای اتمی به نابودی کشیده شده به شدت توی ذوق می زند. روابط عاطفی میان شخصیت ها به خوبی به تصویر کشیده نشده و بسنده به دیالوگ ها و رفتارهایی خیلی آشکار است. کارگردان نیز تا حدی عجول است و اجازه نمی دهد تا بیننده خود را در محیط قصه غرق کند. هیچ اشاره واضحی به فاجعه ای که روی داده نمی گردد. هیچ تصویری از گذشته در اختیار بیننده قرار داده نمی شود و بیننده تا پایان فیلم در یک سردرگمی آزار دهنده به سر می برد.

با این حال ز مثل زکریا ارزش یک بار دیدن را دارد. این فیلم ما را به یاد چیزهایی می اندازد که بسیاریمان فراموششان کرده ایم.